ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Η αντιμετώπιση της ηχορύπανσης δεν είναι πολυτέλεια

Προς: Δ.Σ. ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΓΑΙΑΟΣΕ, ΕΕΣΣΤΥ                       

                                                                            Τρίπολη 17 Δεκεμβρίου 2014

      Αυτές τις ημέρες ανακοινώθηκε ότι θα υπάρξουν παρεμβάσεις για τη βελτίωση της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στους σταθμούς του Προαστιακού (καθαρισμοί,  αποκατάσταση ζημιών στα εκδοτήρια εισιτηρίων,  επισκευές στις κυλιόμενες σκάλες, στους φωτεινούς πίνακες δρομολογίων κτλ). Με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να θέσουμε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο σχετίζεται με την λειτουργία των σταθμών του Προαστιακού.

     Η διέλευση της σιδηροδρομικής  γραμμής  δίπλα από οδικούς άξονες υψηλού κυκλοφοριακού φόρτου, όπως είναι η εθνική οδός Αθηνών - Κορίνθου, η Αττική οδός ή άλλοι κάθετοι αρτηριακοί οδικοί άξονες της Αττικής, σημαίνει και την επιβάρυνση των εν αναμονή χρηστών του τραίνου στους σιδηροδρομικούς σταθμούς με όλες τις συνέπειες, όχι μόνο από τα εκπεμπόμενα καυσαέρια αλλά και από την σοβαρή ηχορύπανση που δημιουργείται από τα ταχύτατα διερχόμενα αυτοκίνητα. Ειδικότερα όσοι σταθμοί βρίσκονται μέσα στο διάδρομο της Αττικής οδού υφίστανται περισσότερο τις παραπάνω συνέπειες. Οι επιβάτες που βρίσκονται στις αποβάθρες περιμένοντας το τραίνο βιώνουν  μια βάναυση «απόλαυση» καταβυθισμένοι σε ένα περιβάλλον όπου η όχληση της ηχορύπανσης υπερβαίνει τα όρια μιας αξιοπρεπούς παρουσίας σε έναν χώρο όπου υποτίθεται υπάρχουν υψηλότερες αξιώσεις για μετακινήσεις, αν όχι απόλυτα ήπιας κυκλοφορίας,  τουλάχιστον όμως φιλικότερες στο περιβάλλον.

    Δεν γνωρίζουμε το πώς και γιατί επικράτησε η συγκεκριμένη μορφή και το γνωστό αμφισβητούμενο αρχιτεκτονικό ύφος που χαρακτηρίζει τους σταθμούς που βρίσκονται στην Αττική οδό. Εκείνο όμως που θεωρούμε αυτονόητο είναι ότι η λειτουργικότητα ενός σιδηροδρομικού σταθμού πέρα από παραμέτρους που σχετίζονται με την προσβασιμότητα, τη χωρητικότητα και βεβαίως την ασφάλεια, σχετίζεται και με την υψηλή ποιότητα του όλου περιβάλλοντος που θα πρέπει να εξασφαλίζουν.  Ένας χώρος όπου κυριαρχεί η εξευτελιστική ηχορύπανση δεν συνιστά ποιοτικό λειτουργικό χώρο ούτε συνάδει με υψηλά  κριτήρια ποιοτικών επιβατικών μετακινήσεων.

   Δεν σκοπεύουμε να υποδείξουμε τον πιο ενδεδειγμένο και αποτελεσματικό τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ηχορύπανσης (και όχι μόνο) στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, εάν για παράδειγμα πρέπει ή αξίζει  να τοποθετηθούν ηχοπετάσματα ή αν ο χώρος των αποβάθρων μπορεί να καλυφτεί με κέλυφος προστασίας (από ήχους, καιρικά φαινόμενα κτλ) πράγμα που ασφαλώς θα ήταν και το προτιμότερο. Υπάρχουν άλλωστε οι ειδικοί για να το  μελετήσουν.

     Θεωρούμε όμως ότι μια παρέμβαση για την ποιοτική και ουσιαστική  αναβάθμιση των σιδηροδρομικών σταθμών είναι επιβεβλημένη και δεν είναι πολυτέλεια. Οι χιλιάδες πολίτες-χρήστες του τραίνου το δικαιούνται.

Κωνσταντίνος Μπρούσαλης (Πρόεδρος ΣΦΣ Αρκαδίας - Κίνηση Πελοποννησιακής Γραμμής)