Ζήσαμε για πολλά χρόνια τον κατακερματισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Μικρά σωματεία, ανύπαρκτα σωματεία, σωματεία ρουσφετολογικά, σωματεία γραφεία προαγωγών και πάει λέγοντας.
Δεν είναι τυχαίο. Αυτή η κατάσταση βόλεψε και τους συνδικαλιστές για να γίνουν συνδικαλιστές και να κρατάνε τα προνόμια τους για χρόνια, αλλά κυρίως βόλεψε τους εργοδότες ώστε να έχουν διαιρεμένους εργαζόμενους, που να πιστεύουν ότι ο ένας είναι καλύτερος από τον άλλο, που να παλεύουν για ένα επίδομα κλαδικό που θα τους διαφοροποιήσει από τους κοινούς θνητούς, που δεν θα νιώσουν την τεράστια δύναμη που έχει η εργατική τάξη όταν δρα σαν αλυσίδα και όχι κομματιαστά.
Αυτή τη λογική η πραγματική αριστερά, η ταξική αριστερά, την αντιπάλευε και την αντιπαλεύει. Γιατί εκτός από τα βολέματα, υπάρχει και πραγματικότητα που λέει πως οι εργαζόμενοι είναι ΜΙΑ τάξη και παλεύει απέναντι σε μια άλλη.
Γι’ αυτό και στο συνδικαλιστικό κίνημα του ΟΣΕ, αποτελεί πάγιο αίτημα κάποιων παρατάξεων και συνδικαλιστών η ενοποίηση σωματείων, η κατάργηση του κερματισμού και τελικά η ένταξη όλων των σιδηροδρομικών σε ένα ενιαίο συνδικάτο.
Τι άλλαξε και έσπευσαν κάποιοι να αποσύρουν δυνάμεις από ένα ενιαίο δυνατό σωματείο όπως ο ΣΣ Λαρισαϊκός και να στηρίξουν σωματεία συντεχνιακα, στις εκλογές των κλειδούχων και των σταθμαρχων; Και μάλιστα με δηλώσεις για την ανάδειξη στελεχών, λες και η ΓΣΕΕ θα σωθεί μόνο με τη στήριξη του σωματείου των κλειδούχων ή των σταθμαρχών ή των μηχανοδηγών ….
Είναι πλέον τόσο μεγάλη η έγνοια να καταμετρήσουν έδρες αξιοποιώντας την πολιτική συγκυρία, που ξεχνάνε ό,τι διεκδικήσαμε τα προηγούμενα χρόνια;
Δεν ξεχνάμε όλοι. Παλεύουμε για ένα ενιαίο συνδικάτο σιδηροδρομικών.
Ρούντος Βασίλης
Μελος Δ.Σ.ΛΑΡΙΣΑΙΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου